ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΕΝΗΣ ΕΥΒΟΙΑΣ

Ο Γεώργιος Βαρτζής απεβίωσε στις 31-3-2009, σε ηλικία 94 ετών και η κηδεία του έγινε την 1-4-2009 στον Ιερό Ναό «Κοίμηση της Θεοτόκου" στην Άνω Στενή.

Ήταν γιος του Αθανασίου και της Δήμητρας και γεννήθηκε την 1-1-1915.

Παντρεύτηκε με τη Μαρία Λέων του Ευαγγέλου και της Αικατερίνης, με την οποία απέκτησε τρία παιδιά το Σπύρο, το Χαράλαμπο και το Δημήτρη.

Ο Σπύρος παντρεύτηκε με την Ελένη φλώρου και απέκτησε τρία παιδιά, το Γιώργο, που είναι τραπεζικός υπάλληλος, τον Τριαντάφυλλο, που είναι φοιτητής πληροφορικής στο Ηράκλειο Κρήτης και τον Γιάννη που εφέτος θα δώσει εξετάσεις για την εισαγωγή του σε Ανώτατη ή Ανώτερη σχολή.

Ο Χαράλαμπος παντρεύτηκε με την Ελένη Κατσίκα και απέκτησαν δύο παιδιά, τη Μαρία και τη Γεωργία.

Ο Δημήτρης παντρεύτηκε με την Ελένη Τσώκου και απέκτησαν δύο παιδιά, το Γιώργο που φοιτεί στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου στη Σάμο στο τμήμα Στατιστικής, χρηματοοικονομικών και Μαθηματικών και την Μαρία που από του χρόνου θα πηγαίνει στην Πρώτη Λυκείου.

Η σύζυγός του Μαρία, απεβίωσε πριν τεσσεράμισι περίπου χρόνια , στις 27-8-2004, ενώ πεντέμισι χρόνια πριν,  στις 20-9-2003, αβάσταχτος πόνος συνέτριψε την πατρική του καρδιά με τον θάνατο του μεγαλύτερου γιου του Σπύρου.

Ο Γεώργιος Βαρτζής ήταν φανοποιός (φαναρτζής) πριν από πολλά χρόνια και γυρνούσε στα χωριά όπου κατόπιν παραγγελιών έφτιαχνε διάφορα αντικείμενα  φανοποιοίας, όπως φανάρια, δοχεία διάφορα και εργαλεία προς χρήση οικιακή αλλά και προς χρήση των γεωργών και κτηνοτρόφων της εποχής. Παράλληλα ήταν ένα από τους λίγους πετυχημένους μελισσουργός αλλά ασχολείτο και με τις γεωργικές εργασίες.

Υπήρξε άριστος οικογενειάρχης, εργατικός, φιλικός με τους συμπατριώτες του και πολύ θρησκευόμενος.

Μέχρι τις τελευταίες μέρες της ζωής του ήταν ακμαίος, και περιποιότανε το περιβόλι αλλά και με άλλες εργασίες ασχολιόταν πηγαίνοντας και ερχόμενος στο κτήμα με τα πόδια.

Μία από τις πιο αγαπημένες του ενασχολήσεις, όταν είχε ελεύθερο χρόνο ήταν το κυνήγι και μάλιστα κατά γενική ομολογία ήταν απ΄ τους καλύτερους κυνηγούς του χωριού.

Έφυγε λοιπόν απ΄ τη ζωή ο Γιώργος Βαρτζής έχοντας εκπληρώσει την αποστολή του στη γη, αφού έφερε στον κόσμο τρεις γιους και καμάρωσε επτά εγγόνια.

Ο Ρήγας Βαρτζής είναι από τους πρώτους Στενιώτες που πήγαν στον Πούρνο. Παντρεύτηκε την Σοφιά Καμινιάρη και έκαναν:

1)Τον Αντώνιο που πήρε την Πηνελόπη Κρητικού

Και έκαναν:

α)Το Μήτσο που παντρεύτηκε την Ειρήνη Παναγιώτου του Ευαγγέλου

β).Τον Κώστα που πέθανε τριών χρονών,

γ) Τη Σοφία που πήρε τον Αναστάσιο Μετοχιάτη και έκαναν τον Αντώνη, το Γιώργο και την Κατερίνα που πήρε τον Ευάγγελο Αγουρίδα από τον Θεολόγο και πήγαν στη Γερμανία

δ) Δεύτερος o Κώστας που παντρεύτηκε την Κούλα Τζίνη και έκαναν την Πηνελόπη και τον Αντώνη

2) Τον Ιωάννης Βαρτζή που πήρε τη Σταμάτω Γεωργίου Βεζίρη, και έκαναν

Α) Την Παναγιώτα που πήρε τον Ηλία Χαραλάμπου Ντούρμα

(Τσάπλα) από το Θεολόγο και έμειναν Χαλκίδα. Έκανε το Μπάμπη, το Νίκο και το Γιάννη

β) Τη Γεωργία που πήρε το Γεώργιο Μαζαράκη του Δημητρίου.

Μένουν στον Πούρνο και έκαναν τη Δήμητρα, την Αγγελικούλα και το Μήτσο

γ) Τη Στέλλα που πήρε τον Αθανάσιο Γιαλό (Αλή πασσά)

δ) Τη Σπυριδούλα που πήρε το Δημήτριο Ακριώτη του Χαραλάμπου από τις Γίδες και έκαναν το Μπάμπη, τη Σταματούλα, τη Μαρία, τον Άγγελο και την Ευγενία

3) Το Ζαφείρη που πήρε γυναίκα από την Αθήνα όταν ήταν χωροφύλακας και έκανε 4 παιδιά, τον Πέτρο και το Γεώργιο, τη Βασιλική και τη Σοφία.

Χώρισε και παντρεύτηκε την Ελένη Κοντάκη και έκαναν το Γιώργο τη Φιλιώ και το Δημήτρη.

4)Το Χριστόδουλο που πήρε την Ελένη (Σορίνα) από τη Στενή. Έκαναν το Σπύρο, τον Παρασκευά, το Στέργιο και το Γιάννη.

5)Τον Τάσο που παντρεύτηκε τη Δήμητρα Νικολάου Κοντάκη (του Σαραντάρη). Έκαναν τη Ζαχαρού, το Μήτσο, την Κατίνα και το Γιώργο.

Στις 30-9-2010 απεβίωσε ο Βασιλείου Αθανάσιος σε ηλικία 93 ετών και η κηδεία του έγινε στον Ιερό Ναό Κοίμησης της Θεοτόκου» στη Άνω Στενή

Ο Θανάσης Βασιλείου γεννήθηκε το 1918

Σπούδασε στο Πολυτεχνείο και έγινε Πολιτικός Μηχανικός.

Το 1952 παντρεύτηκε με την Ηλέκτρα Ναθαναήλ, κόρη δασκάλου.

Απέκτησαν τέσσερα παιδιά, την Ευσταθία (Έτα), την Ευαγγελία (Λία) το Βασίλη και το Δημήτρη..

Τα παιδιά του Θανάση Βασιλείου, πέρα από την ικανοποίηση που του πρόσφεραν με την επαγγελματική και κοινωνική τους ανέλιξη, του έδωσαν και τη χαρά να καμαρώσει έξι εγγονάκια. δύο αγοράκια και τέσσερα κοριτσάκια

Υπήρξε επιτυχημένος ως επαγγελματίας δραστήριος ως άνθρωπος και πρωτοπόρος σε ότι αφορά τις ιδέες αλλά και στις επαγγελματικές του επιλογές.

Άριστος οικογενειάρχης, προσιτός, φιλικός. συμπαθής, αγαπητός.

Αγαπούσε υπερβολικά την ιδιαίτερη πατρίδα του τη Στενή και δεν έχανε ευκαιρία να τρέχει και να πρωτοστατεί σε κάθε γεγονός που διαδραματιζόταν στο χωριό, πρόθυμος να βοηθήσει οικονομικά αλλά και χρησιμοποιώντας τις επαγγελματικές του γνώσεις

Ενώ οι οικονομικές του δυνατότητες του επέτρεπαν να γυρίσει όλο τον κόσμο, αυτός όταν είχε ελεύθερο χρόνο βρισκόταν στη Στενή. Γιορτές, Καλοκαίρι, Σαββατοκύριακα και όχι μόνο, που τον έβρισκες, που τον έχανες, στη Στενή, μαζί με τους φίλους συμπατριώτες του, στο καφενείο για το τάβλι, την ξερή, την κολιτσίνα. Αυτές ήταν οι διακοπές του, μια συνεχής απότιση φόρου τιμής στο χωριό που τον γέννησε, που τον μεγάλωσε, που τον αγάπησε.

Και η τελευταία του επιθυμία ήταν η κηδεία του να γίνει στη Στενή.

Η φωτογραφία είναι του 1925 περίπου. Έχει βγει στην πλατεία της Άνω Στενής, δίπλα στο «Σχολαρχείο», από τη βορεινή πλευρά που είναι η μουριά.

Βλέπουμε την Ευαγγελία Βασιλείου και το σύζυγό της Βασίλη Βασιλείου (Δάσκαλος τότε στα Καμπιά).

Μπροστά είναι τα τρία τους παιδιά. Από αριστερά ο Τάσος, ο Θανάσης και ο Γιώργος.

Ο Βασίλης Βασιλείου είχε υπηρετήσει ως δάσκαλος στην Αμφιθέα, στους Στρόπωνες, στον Παγώντα, στα Καμπιά, στην Αγία Ελεούσα και στο 6^ο Δημοτικό Σχολείο Χαλκίδας.

Ο Δάσκαλος Βασίλης Βασιλείου, «πιστή απεικόνιση» των περιγραφών του Κονδυλάκη, του Παπαδιαμάντη και τόσων άλλων νεοελλήνων λογοτεχνών, έζησε και δραστηριοποιήθηκε σε μια εποχή απλότητας, ρομαντισμού, ανιδιοτελούς αγάπης και πηγαίας έκφρασης για κάθε Ελληνικό.

Με τη λέξη «Δάσκαλος» εκείνη την εποχή, υπονοούσαν, όχι μόνο αυτόν που μορφώνει, αλλά επίσης αυτόν που διαπλάθει χαρακτήρες και διαμορφώνει συνειδήσεις. Επίσης όμως και τον ιερέα, το νομικό, τον συμβουλάτορα. Τον διαιτητή σε διαφορές μεταξύ κοινωνικών ομάδων, αλλά και ενδοοικογενειακών διενέξεων.

Ήταν ο παντογνώστης, ο ακριβοδίκαιος, ο πανεπιστήμων. Και όλα αυτά έπρεπε να αντιμετωπισθούν και να αξιοποιηθούν με ταπεινοφροσύνη, μειλιχιότητα και πολύ-πολύ αγάπη.

Ο Βασίλης Βασιλείου, απεβίωσε το 1942 σε ηλικία 55 ετών περίπου. Το 1970 απεβίωσε η σύζυγός του Ευαγγελία σε ηλικία 75 ετών, αφού επί 38 χρόνια σήκωνε στους αδύνατους γυναικείους ώμους της το βάρος, την ευθύνη κα την υπόσχεση στο σύζυγό της, να συνεχίσει το θεάρεστο έργο της μόρφωσης και της επαγγελματικής αποκατάστασης των παιδιών της. Του Γιώργου (Γ. Δ/ντής του Υπουργείου Συγκοινωνιών), του Θανάση (Πολιτικός Μηχανικός) και του Τάσου (Τεχ/κός Εργοδηγός κατασκευών Δ,Ε.Η).

Ευτύχισε επίσης να καμαρώσει οκτώ εγγόνια.