steni.gr
Πόση σχέση μπορεί να έχει η παρέα και οι κουβέντες που κάνουν οι άνθρωποι σήμερα, με αυτές που έκαναν πριν 100 χρόνια όταν ο ηλεκτρισμός ή η τηλεόραση δεν είχαν μπει στη ζωή μας;
Η Στενή καθαρά αγροτοκτηνοτροφική κοινωνία κι έτσι οι κουβέντες στα καφενεία περιστρέφονταν γύρω από τις καλλιέργειες και τα ζώα. Προβλήματα τα οποία έχει λύσει σήμερα η επιστήμη, κάποια φάνταζαν δυσεπίλυτα και μοιραία. Μια αρρώστια στα ζωντανά μπορούσε να γίνει καταστροφική για την οικογένεια, ειδικά αν η οικογένεια ήταν καθαρά κτηνοτροφική. Οπότε λογικά οι κουβέντες που μονοπωλούσαν τις κουβέντες των κτηνοτρόφων στα καφενεία θα μπορούσαν να είναι:
Πως τα γιατρεύεις τα γίδια, άμα τα πιάνει κρατημάρα;
Τι κάνεις το γουρούνι άμα το πιάσει χοιρόλοιμος;
Και το σκυλί άμα παθαίνει ποδάγρα;
Πως γιατρεύετε το μουλάρι και το άλογο άμα βγάλει πλαστήρα;
Τι κάνετε για να μην κολλήσουν όλα όταν τα τρώει η σακαή;
Τι κάνουμε άμα πιάσει τα βόδια σπληνιάς; Πως τα γιατρεύεις και πως φυλάγεσαι για να μην κολλήσεις κι εσύ;
Όταν παρουσιαστεί στα πρόβατα βλογιά τι κάνεις για να μη μολευτούν όλα;
Όταν τα πιάσει κλαπάτσα;
Οι γεωργοί βέβαια είχαν άλλες έγνοιες:
Τι κάνετε για να μη πιάσει το σιτάρι σιναπίδι;
Πως γιατρεύετε η μελίγκρα;
Τι κάνουμε όταν το σιτάρι βγάλει δαυλίτη;
Βέβαια επειδή σχεδόν όλοι ήτανε γεωργοί και είχαν και τα οικόσιτα μάλλον αυτές οι κουβέντες αφορούσαν όλους.
Τούτη η χρονιά είναι βαρυχειμωνιά. Τα χιόνια έχουνε σηκωθεί πιο ψηλά από τις πατωμασιές των σπιτιών. Και οι χωριανοί, αντί να κατεβαίνουν από τα σπίτια τους, ανεβαίνουνε με σκαλοπάτια σκαμμένα μέσα στο χιόνι. Κι όλο ρίχνει καινούργιο! Οι άντρες σμίγουνε συντροφιές και ξεχιονίζουνε με τη σειρά τα σπίτια. Ανοίγουν έπειτα δρόμο ως τις βρύσες, τις ξεχώνουν από το χιόνι, κουβαλούνε νερό, για να πιεί η οικογένεια και τα ζωντανά. Που να βγούνε οι γυναίκες! Έπειτα πελεκούνε ζυγούς, τους τρυπάνε, περνούνε ζεύλες, φτιάνουν αλέτρια, δίκρανα, βαρέλες για νερό Κι άμα ζαλίζονται, όλοι μέσα, πηγαίνουνε κι ως το μαγαζί να μάθουνε, τι γίνεται και πως πορεύει το χωριό.
Γιατί άλλο θα κουβεντιάζουν εκεί που μαζεύονται, παρά για χιόνι!
«Πολύ χιόνι ρίχνει φέτος», είπε ένας νέος κυνηγός.
-«Που είδες εσύ παιδί μου το χιόνι;» τον αντίκοψε ο μπάρμπα-Μιχάλης ο Γιαλός. «Του Τέλια το σπίτι, το ανώγι το είχανε κουκουλώσει και ξεχιονίζοντας τη σκεπή, ανεβάζαμε το χιόνι με τα τρυγοκόφινα και τα σωριάζαμε πιο πέρα».
Αυτή τη στιγμή ανοίγει η πόρτα και μπαίνει ο Γιάννης, δεμένο το λαιμό με την πετσέτα. Του κάνουνε τόπο, να καθήσει στη φωτιά, αλλά αυτός δεν πλησιάζει. Φοβάται μη συνηθίσει στη φωτιά και τουρτουρίζει μακριά από αυτή. Πιάνει λοιπόν τόπο σε έναν πάγκο, σύρριζα στον τοίχο και δίνει προσοχή να κατατοπιστεί τι λένε.
Γιώργου Ντεγιάννη
«Μέσα στους λόγγους»
1939
Παρά (δίπλα)+οιμος(δρόμος).Ίσως να έγραφαν τις παροιμίες στις άκρες των δρόμων, ίσως ήταν οι διαβάτες που χρειάζονταν γρήγορες συμβουλές, ίσως όμως και να ήταν ο πιο γρήγορος και αποτελεσματικός τρόπος για να πεις στον άλλο την αλήθεια ή να τον συμβουλέψεις. Βέβαια τα όρια μεταξύ παροιμιών, γνωμικών και κάποιων άλλων αποφθεγμάτων είναι δύσκολο να διακριθούν.
Μερικές από τις παροιμίες που έχουμε καταγράψει στο χωριό μας:
Έκαναν τη τρίχα τριχιά και τον πόρδο κανόνι
-Όταν μεγαλοποιεί κάποιος τα πράγματα.
Αν έκαναν όλες οι μύγες μέλι θα έκανε κι ο ντάβανος, στου γαϊδουριού τα αρχ…
-Δεν κάνουν όλοι για όλες τις δουλειές και ειδικά οι τεμπέληδες.
Θύμωσε η καρβέλαινα κι έχυσε το μαγέρεμα.
-Όποιος θυμώνει χωρίς λόγο.
Είπαν του τρελού να χέσει κι αυτός έβγαλε τον κώλο του
Περισσότερα: .ΠαροιμίεςΆλλα τα μάτια του λαγού κι άλλα της κουκουβάγιας.
.Άναψε το λύχνο, να βρεις τη λάμπα.