ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΕΝΗΣ ΕΥΒΟΙΑΣ

Στις 6-10-1999, απεβίωσε η Αικατερίνη Μπεληγιάννη, χήρα Νικολάου, σε ηλικία 77 ετών και η κηδεία της έγινε στην Άνω Στενή, στον Ιερό Ναό «Κοίμηση της Θεοτόκου».

Η Αικατερίνη Μπελογιάννη δεν μπόρεσε να μείνει μακριά από τον αγαπημένο της σύζυγο περισσότερο από ενάμιση χρόνο και έκανε το μεγάλο ταξίδι για να τον συναντήσει (ο σύζυγός της Νικόλαος, είχε αποβιώσει στις 30-3-1998.

Ο κύκλος της ζωής της ολοκληρώθηκε, αφού διέγραψε μια πορεία δημιουργίας και προκοπής, μέσα σ΄’ένα κλίμα ευτυχίας και οικογενειακής γαλήνης.

Μητέρα δύο παιδιών του Δημήτρη και του Γρηγόρη και γιαγιά τεσσάρων εγγονιών.

Συντροφιά τώρα με το σύζυγό της, καμαρώνουν από ψηλά τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους και συνεχίζουν να τα βοηθούν, με έναν τρόπο που ίσως δεν είναι αντιληπτός με τη εμπειρία των αισθήσεων, συνεχίζοντας έτσι το Θεάρεστο έργο της γονικής μέριμνας και προστασίας.

Ο Μπεληγιάννης Γεώργιος του Ταξιάρχη, απεβίωσε στις 15-6-2001, σε ηλικία 65 ετών. Είχε γεννηθεί το 1936.

Ο Γεώργιος Μπεληγιάννης είναι γιος του Ταξιάρχη Μπεληγιάννη και της Σοφίας, (το γένος Αρβανίτη).

Ήταν ο δεύτερος σε ηλικία από τα έξι παιδιά της οικογένειας.

Ο Δημήτρης, ο Γιώργος, ο Παναγιώτης, ο Γιάννης, ο Ανέστης και η Μαρία.

Από πολύ μικρός μπήκε στη βιοπάλη.

Αφού τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο Στενής, πήγε στη Χαλκίδα, όπου πουλούσε εφημερίδες για να εξασφαλίσει τα απαραίτητα. Όμως παράλληλα εισήχθη στη Σχολή Ραδιοτηλεγραφητών και στη Σχολή Ναυτοπαίδων.

Εργάστηκε σαν ασυρματιστής στο Εμπορικό Ναυτικό και τα τελευταία 15 χρόνια πριν τη σύνταξή του εργαζόταν σε κρουαζιερόπλοια.

Το 1969 παντρεύτηκε τη σύζυγό του Σοφία και απέκτησα μαζί της δύο παιδιά, τη Μαρία και τον Ταξιάρχη.

Η Μαρία είναι παντρεμένη και του έχει χαρίσει δύο εγγονάκια, ένα αγοράκι και ένα κοριτσάκι.. Το κοριτσάκι ήρθε στον κόσμο, δύο μέρες πριν ο Γιώργος μας αποχαιρετίσει για πάντα.

Ήταν ένας άνθρωπος εργατικός, σοβαρός, φιλότιμος, ευγενής, ανοιχτοχέρης, έντιμος και αυθόρμητος και συμπαραστεκόταν στα αδέλφια του σε χαρές και σε λύπες.

Ήταν επίσης ανήσυχος και πολυπράγμων. Με ότι ασχολιόταν τάβγαζε πέρα, είτε αυτό αφορούσε το σπίτι, το αυτοκίνητο και κάθε είδους κατασκευή. «Ήταν ο καλύτερός μας» λένε τα αδέλφια του κι αυτό τα λέει όλα.

Όμως ο αιφνίδιος και απρόσμενος θάνατός του ήρθε σαν κεραυνός εν αιθρία, σαν ένας δυνατός άνεμος μέσα στην ηρεμία μιας ηλιόλουστης μέρας, σαν μια πέτρα που ταράζει τα γαλήνια νερά μιας λίμνης.

Ήρθε και ξάφνιασε, πόνεσε και πλήγωσε τα αδέλφια του, τη μάνα του, τους συγγενείς, δημιουργώντας ένα κενό σ΄αυτή την τόσο δεμένη συγγενική αλυσίδα της οικογένειας.

Στις 12 Οκτωβρίου 2012 έφυγε από κοντά μας ο Δημήτριος Μπεληγιάννης του Αποστόλου, ύστερα από ολιγοήμερη ασθένεια

Ο Δημήτρης (Μήτσος) γεννήθηκε το 1930 στη Στενή Ευβοίας.. Ήταν γιος του Απόστολου Σιμιτζή (Λεβέντη) και της Παναγιούς Μπεληγιάννη. Είχε έξη αδέλφια, την Τσάνα, τη Μαρία, τη Βούλα, την Παρασκευή και το Χαράλαμπο (Λαμής).

Σε ηλικία δεκατεσσάρων χρονών υιοθετήθηκε από το θείο του Αποστόλη Μπεληγιάννη (τον πλούσιο ή άκληρο) αδερφό της μητέρας του Στέλλης Μπεληγιάννη-Αγγελή.

Ήταν παντρεμένος με τη Βασιλική, κόρη του Σπύρου Αγγελή και της Παναγιώτας (Πούλα), οι οποίοι επίσης κατάγονταν από τη Στενή.

Με τη σύζυγό του ο Δημήτρης έζησε 58 χρόνια και παρά τις δύσκολες συγκυρίες της ζωής, στηρίζοντας πάντα ο ένας τον άλλον τα κατάφεραν να βγουν νικητές, ζώντας πολύ αγαπημένοι και ευτυχισμένοι.

Απέκτησαν δύο παιδιά, τη Στέλλα και τον Αποστόλη.

Ευτύχισε να δει τα παιδιά του τακτοποιημένα και να χαρεί τέσσερα αξιολάτρευτα εγγόνια, τρία αγόρια από τη Στέλλα και ένα αγόρι από τον Αποστόλη.

Ο Δημήτρης μέχρι το 1968 ζούσε στη Στενή ασκώντας το επάγγελμα του γεωργού μαζί με τη σύζυγό του, υπό σκληρές συνθήκες, καλλιεργώντας τα χωράφια τους και παράλληλα ασχολείτο και με υλοτομικές εργασίες.

Το 1969 μετακόμισε στη Χαλκίδα, διότι προσελήφθη ως υπάλληλος στον ΟΤΕ απ΄ όπου και συνταξιοδοτήθηκε.

Όσοι τον γνώρισαν έχουν ένα καλό λόγο να πουν, γιατί ήταν ένας αξιοπρεπής, εργατικός, κοινωνικός, δίκαιος και ευαίσθητος άνθρωπος και όλοι τον σέβονταν, τον εκτιμούσαν και τον αγαπούσαν.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα της Χαλκίδας που τον σκέπασε.

Στις 13-3-2007 απεβίωσε ο Γιάννης Μπεληγιάννης. Η κηδεία του έγινε στις 20-3-2007 στην Κοπεγχάγη της Δανίας, όπου ζούσε και εργαζόταν εδώ και πολλά χρόνια.

Ο Γιάννης ήταν γιος του Ταξιάρχη Μπεληγιάννη και της Σοφίας και ήταν ο τέταρτος από τα έξι αδέλφια. Ο Δημήτρης, ο Γιώργος(έχει αποβιώσει), ο Παναγιώτης, ο Γιάννης, ο Ανέστης και η Μαρία(έχει αποβιώσει).

Έφυγε από τη Ελλάδα πριν 55 περίπου χρόνια για τη Γερμανία όπου εργάστηκε για λίγα χρόνια και στη συνέχεια και μέχρι το θάνατο του, μετέβη στη Δανία όπου και εργαζόταν σαν τυπογράφος σε εφημερίδες.

Έχει αποκτήσει τρία παιδιά.

Από την πρώτη του γυναίκα απέκτησε το Στέφανο και από τη δεύτερη την Ελένη και το Μιχάλη.

Η Ελένη είναι παντρεμένη στη Σουηδία και του έχει χαρίσει και δύο εγγονάκια.

Όπως είπαμε και προηγούμενα, ο Γιάννης απεβίωσε στις 13-3-2007. Όμως τρεις μέρες νωρίτερα, στις 10-3-2007 είχε τα γενέθλια του και έτσι είχε μπει στο 67° έτος της ηλικίας του.

Ο Γιάννης Μπεληγιάννης ήταν ένας άνθρωπος, καλός, φιλότιμος, ευχάριστος, ευγενής, αξιοπρεπής, πράος και η ψυχή του ήταν διαποτισμένη από αγάπη για τον συνάνθρωπο. Αυτή του η καλοσύνη τον έκανε να αγαπά όλους τους συνανθρώπους του και εκδηλωνόταν με πράξεις αλληλεγγύης και ανθρωπισμού.

Αγαπούσε τους συμπατριώτες του και τους συγγενείς του και επισκεπτόταν σχεδόν κάθε χρόνο το χωριό του που τόσο αγαπούσε, για να βρεθεί κοντά στους φίλους και γνωστούς, να μιλήσει μαζί τους και να θυμηθεί τα παλιά.

Κακός λόγος δεν είχε βγει από το στόμα του ποτέ και για κανέναν. Αγαπούσε όλο τον κόσμο και όλοι τον αγαπούσαν και τον εκτιμούσαν.

Οι καλές του πράξεις, που είχαν σαν αφετηρία την αγάπη προς τους συνανθρώπους του δεν σταμάτησαν ούτε και με το θάνατό του.

Απόδειξη ότι ο Γιάννης ήταν δωρητής οργάνων και όπως είναι φυσικό, με το θάνατο του, πρόσφερε ζωή σε κάποιους άλλους ανθρώπους.