steni.gr
Ο Σπύρος Κρητικός απεβίωσε στις 17-10-1975 σε ηλικία 52 ετών.
Ύστερα από 31 χρόνια, στις 19-4-2006 τον ακολούθησε η σύζυγος του Γιαννούλα, σε ηλικία 87 ετών.
Και οι δύο καταγόντουσαν από την Κάτω Στενή.
Ο Σπύρος παντρεύτηκε με τη Γιαννούλα Σιμιτζή (Γιωργαρά) στη Στενή και στη συνέχεια έφυγαν για τη Χαλκίδα αφού προηγουμένως έμειναν για λίγο διάστημα στα Ψαχνά.
Στη Χαλκίδα εργάστηκε ως κουρέας και είχε κουρείο μαζί με τον Τάσο Βλάχο.
Απέκτησαν δύο παιδιά. Τον Πέτρο και την Παρασκευή.
Ο Πέτρος, ασκεί το επάγγελμα του Ηλεκτρολόγου και είναι παντρεμένος με τη Ζωή Διαμαντοπούλου, που κατάγεται από την Ήπειρο και έχει τρία παιδιά. Το Σπύρο, την Ιωάννα και το Γιώργο και ένα εγγόνι.
Η Παρασκευή, είναι παντρεμένη με τον Παναγιώτη Δερματά, που κατάγεται από την Κάρυστο και διατηρούν ταβέρνα στην Κάνηθο (Καράμπαμπα).
Η Παρασκευή έχει δύο παιδιά. Την Ευαγγελία και τον Κωνσταντίνο και τέσσερα εγγόνια.
Ο Σπύρος εργάστηκε σκληρά για να στηρίξει την οικογένεια του όμως έφυγε από κοντά μας πρόωρα, (52 χρονών) αφήνοντας τη γυναίκα του και τα νέα ακόμα παιδιά του να παλέψουν για τη ζωή, που όπως φαίνεται τα κατάφεραν περίφημα. Και πρόσφατα, πριν από εννέα μήνες περίπου τον ακολούθησε η σύζυγος του. Τώρα θα είναι μαζί και θα μάθει απ’ τη σύζυγο του Γιαννούλα, ότι κάτω στη γη υπάρχουν εκτός από τα δύο παιδιά τους, πέντε εγγόνια και πέντε δισέγγονα που τους αγαπάνε και τους θυμούνται.
Ήταν τρία αδέρφια. Ο Στελάκης, ο Νίκος και ο Σπυράκης
Ο Νίκος παντρεύτηκε την Ασήμω αδερφή του Τσόπα (Παρατσούκλι)
Έκαναν: Τον Τάσο που παντρεύτηκε την Ουρανιά Κυράνα, τον Αγγελή που έφυγε από το χωριό όπως και ο Γιάννης, ο Γρηγόρης και η Κούλα που πήγαν στα Ψαχνά, ο Θανάσης στην Τριάδα και η Παρασκευή που παντρεύτηκε στο Μίστρο το Θοδωρή Μπόνο
Στις 12-9-2008 απεβίωσε η Τασούλα Λέων-Σιμιτζή σε ηλικία 49 ετών και η κηδεία της έγινε στον Ιερό Ναό Κοίμησης της Θεοτόκου στην Άνω Στενή.
Η Τασούλα γεννήθηκε στις 2-10-1959. Γονείς της ήταν ο Δημήτρης Λέων και η Αικατερίνη (Ρίνα) Μπεληγιάννη.
Τον Ιούλιο του 1985παντρεύτηκε με τον Δημήτρη Σιμιτζή, οικονομολόγο-Λογιστή.
Ο Δημήτρης και η Τασούλα απέκτησαν τρία παιδιά. Το Θανάση που πρόσφατα πήρε το πτυχίο του από το τμήμα «Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών» του Πολυτεχνείου Αθήνας, τον Γιάννη που φοιτεί στο 3ο έτος της σχολής «Μηχανολόγων Μηχανικών» του Πολυτεχνείου Αθήνας και τον Βασίλη που φοιτεί στην Δευτέρα Γυμνασίου.
Η Τασούλα είχε τελειώσει το Δημοτικό Σχολείο και το Γυμνάσιο Στενής, το Λύκειο Χαλκίδος και στη συνέχεια εισήχθη στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών
Εργάστηκε σαν καθηγήτρια στο Γυμνάσιο-Λύκειο Ψαχνών, στο Γυμνάσιο Νέας Αρτάκης και στο 6ο Γυμνάσιο Χαλκίδας μέχρι το τέλος της Ζωής της.
Είχε συμπληρώσει 25 έτη εργασίας και παρά τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε δεν θέλησε να κάνει χρήση του δικαιώματος συνταξιοδότησής της αν και μπορούσε επειδή είχε τρία παιδιά και πάνω από 20 χρόνια υπηρεσίας αλλά και λόγω του προβλήματος υγείας που αντιμετώπιζε, κι αυτό ήταν αποτέλεσμα του ενδιαφέροντος προς τη δουλειά της και της αγάπης προς τους μαθητές της.
Κατά την τακτική μετάβασή της σε κεντρικό Νοσοκομείο της Αθήνας ο δρόμος τους περνούσε έξω από το Πολυτεχνείο Αθηνών και κάθε φορά η Τασούλα θυμόταν τα παιδιά της που φοιτούσαν εκεί και έλεγε με παράπονο στο σύζυγό της, πως δεν χάρηκε όσο θα ήθελε την επιτυχία των παιδιών της. Έδινε θάρρος όμως στον εαυτό της, λόγω του ότι το πρόβλημά της έπαιρνε τη μορφή χρόνιας ασθένειας και πίστευε ότι θα της δοθεί η ευκαιρία να χαρεί την επιτυχία και του τρίτου της γιου, του Βασίλη.
Πέντε χρόνια πάλεψε με την αρρώστια της η Τασούλα. Πήγε μέχρι το Ισραήλ, έφτασε μέχρι την Αμερική, αλλά δεν κατάφερε να αποφύγει το μοιραίο.
Υπήρξε ένα άτομο δυνατό, θετικό και υπεύθυνο. Φιλική, αγαπητή, απέφευγε τις προστριβές και προσπαθούσε η επαφή της με την κοινωνία να είναι στα πλαίσια της αμοιβαίας εκτίμησης
Ήταν άριστη επιστήμονας, καλή σύζυγος και στοργική μητέρα, όμως η περιπέτεια της τελευταίας πενταετίας, απέδειξε ότι ήταν και μια ηρωίδα που αντιμετώπισε τον θάνατο με γενναιότητα, και αξιοπρέπεια
Ο Λέων Δημήτριος Του Αθανασίου, απεβίωσε στις 20-8-2001, σε ηλικία 64 ετών.
Γεννήθηκε το 1937. Το 1962 παντρεύτηκε την Ελένη Παναγιωτίδου από την Καβάλα και απέκτησε δύο παιδιά. Το Θανάση και τον Παναγιώτη.
Ο Δημήτρης Λέων έφυγε από τη Στενή σε πολύ μικρή ηλικία (ήταν 16 ή 17 ετών) και αναζήτησε την τύχη του στην Αθήνα, όπου και τα κατάφερε, παρά τις όποιες δυσκολίες, να πετύχει.
Τα πρώτα χρόνια εργάστηκε σαν μηχανικός σε κινηματογράφους της Αθήνας και στη συνέχεια δημιούργησε γραφείο εισαγωγής και διανομής κινηματογραφικών ταινιών. Από το 1970 εργαζόταν στην ΕΡΤ, από όπου και συνταξιοδοτήθηκε. Μαζί του εργαζόταν και ο γιος του Θανάσης.
Πριν αποβιώσει είχε την ευτυχία να καμαρώσει και το εγγονάκι του, το Δημήτρη, από γιο γιο του Παναγιώτη.
Ο Δημήτρης προσπάθησε πολύ στη ζωή του. Απ΄τα τρυφερά του χρόνια γεύτηκε την ξενιτιά και τη βιοπάλη. Στάθηκε στα πόδια του και δημιούργησε την οικογένειά του. Με όπλα την εργατικότητα, την επιμονή, την πίστη για τη ζωή και την αγάπη για την οικογένειά του και με στολίδι του το γέλιο και το χιούμορ του, κατάφερε να διαγράψει μια αξιόλογη πορεία στη ζωή και έφυγε αφήνοντας μόνο καλές αναμνήσεις.
Ο γέρο Χρήστος Λέων, αναφέρεται στο μυθιστόρημα του Νικολάου Αντωνόπουλου «Μαρούσα η Στροπωνιάτισσα» γύρω στα 1814.
Είχε κόρη τη Φρόσω, την οποία είχαν πάρει σκλάβα οι Τούρκοι. Αδερφός της ο Γιώργος.
Δήμαρχος το 1864 έγινε ο Χριστόδουλος Λέων μάλλον εγγονός του Χρήστου.
Σύγχρονός του ο Τάσος Λέων, έκανε δυο παιδιά το Δημήτρη αστυνομικό και τον Αθανάσιο Ελληνοδιδάσκαλο.
Ο Αθανάσιος έκανε τέσσερα αγόρια. Τον Παναγιώτη που έγινε γιατρός, το Δημήτρη που έγινε στρατιωτικός γιατρός, τον Πέτρο δικηγόρο, ηθοποιό και υπάλληλο στη τράπεζα Ελλάδας και τον Τάσο που δούλευε στις οικονομικές υπηρεσίες του Βασιλικού Ναυτικού. Είχε και τέσσερις κόρες τη Χριστίνα, την Ελένη, την Υπατία και την Ειρήνη.