steni.gr
Ο Δημήτριος Μυλωνάς, απεβίωσε στις 29-12-2004, σε ηλικία 81 ετών. Γεννήθηκε το 1923 στην Κάτω Στενή και το 1955 παντρεύτηκε με την Ελένη Παπαπέτρου.
Ύστερα από κάποιο χρονικό διάστημα εγκαταστάθηκε οικογενειακώς στην Αυλώνα Αττικής και ασκούσε το επάγγελμα του κτηνοτρόφου, αλλά ευφυής και εργατικός όπως ήταν, κατάφερε να δημιουργήσει μια πολύ σοβαρή και κερδοφόρα επιχείρηση (εργοστάσιο γαλακτοκομικών), μαζί με τα παιδιά του, την οποία σήμερα, μετά το θάνατό του τη συνεχίζουν τα παιδιά του Βασίλης και Γιώργος.
Στη ζωή του υπήρξε εργατικός, έντιμος, αξιοπρεπής και κατάφερε να δημιουργήσει τις συνθήκες εκείνες για τα παιδιά του, ώστε να ζήσουν μια ανετότερη και καλύτερη ζωή.
Γεύτηκε και τη χαρά να καμαρώσει και δύο εγγονάκια και έφυγε από τη ζωή πλήρης ημερών και με τη σιγουριά ότι εκπλήρωσε στο ακέραιο τις υποχρεώσεις του στον πρόσκαιρο αυτό κόσμο.
Στις 3-6-2001, απεβίωσε ο Μυλωνάς Κωνσταντίνος σε ηλικία 86 ετών.
Η κηδεία του έγινε στον Ιερό Ναό του Αγίου Αντωνίου, στον Αυλώνα Αττικής όπου διέμενε.
Ο Κωνσταντίνος Μυλωνάς καταγόταν από την Κάτω Στενή και έμενε μόνιμα στον Αυλώνα.
Το 1944 παντρεύτηκε με την Ευθυμία Μακρή του Ταξιάρχη, με την οποία έζησε επί 57 χρόνια αγαπημένα και αρμονικά και απέκτησαν τρία παιδιά, το Βασίλη, την Ελένη και τη Γεωργία, τα οποία με τη σειρά τους, τους χάρισαν πέντε χαριτωμένα εγγονάκια.
Ο Κώστας Μυλωνάς, ήταν ένας άνθρωπος σοβαρός, αγαπητός, φιλήσυχος, μετριόφρων, φιλότιμος και αξιοπρεπής,
Η φιλοτιμία του, ήταν το κίνητρο εκείνο που τον οδηγούσε στην πρόοδο, αλλά και το χαλινάρι που τον συγκρατούσε από οποιασδήποτε μορφής παραπάτημα.
Η αγάπη του και η πίστη για την πατρίδα, σφραγίστηκαν από τη συμμετοχή του στον Αλβανικό πόλεμο και τον σοβαρό τραυματισμό του στο πόδι, που τον κατέστησε ανάπηρο για όλη την υπόλοιπη ζωή του.
Αλλά και η αγάπη και η νοσταλγία για την ιδιαίτερη πατρίδα του τη Στενή, φαίνεται από το ενδιαφέρον που έδειχνε, να μαθαίνει πάντοτε τα δρώμενα στον τόπο του και να βοηθά υλικά και ηθικά κάθε προσπάθεια, όταν εύρισκε ευκαιρία.
Ο Ταξιάρχης Μυλωνάς, έφυγε από κοντά μας στις 25-11-1998 και στις 26-11-1998 έγινε η κηδεία του στην Αγία Τριάδα στην Κάτω Στενή.
Η σύζυγός του Ελένη Μυλωνά, το γένος Βλάχου, δεν άντεξε τη μοναξιά και τον ακολούθησε σε ένα χρόνο, ένα μήνα και δέκα οκτώ ημέρες. Απεβίωσε στις 13-1-2000.
Μαζί τώρα, ψηλά στον ουρανό, δίπλα-δίπλα και πιασμένοι χέρι-χέρι, χαμογελούν και καμαρώνουν τα παιδιά τους, τα εγγόνια τους και τα δισέγγονά τους.
Οι κόρες τους, Αναστασία Μυλωνά-Βλάχου, Αικατερίνη Μυλωνά-Αποστολίδου και Βούλα Μυλωνά-Μπαϊμπάκη, παντρεύτηκαν, έκαναν απόγονους και τους καθοδηγούν, έτσι όπως κι αυτές καθοδηγήθηκαν απ΄τους γονείς τους.
Να είναι τίμιοι άνθρωποι, εργατικοί, φιλικοί, να έχουν αυτοσεβασμό και αξιοπρέπεια και να θυμούνται τους προγόνους τους.
Τι άλλο μπορεί να επιθυμήσει ένα ζευγάρι για να είναι ευτυχισμένοι στον ουρανό;
Σε ηλικία 60 ετών, απεβίωσε ο Βασίλης Μπενίσης, το Σάββατο 5-5-2001 και η κηδεία του έγινε στη Χαλκίδα, στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου.
Οι γονείς του ήταν, ο Ευάγγελος Μπενίσης και η Παρασκευή Γιαλού, που ήταν κτηνοτρόφοι.
Αυτός τελείωσε το Μετσόβιο Πολυτεχνείο, ως Μηχανολόγος-Ηλεκτρολόγος.
Καταγόταν από τη Στενή και ήταν πρόεδρος της Λιμενικής Επιτροπής Χαλκίδος και για πολλά χρόνια υπηρέτησε ως προϊστάμενος του εργοστασίου της ΑΒΝΕ «ο Δάριγκ και Σία».
Στις 14-12-1999 απεβίωσε και στις 15-12-1999, έγινε η κηδεία του Ευάγγελου Μπενίση στο Βαθύ Αυλίδος.
Ο Ευάγγελος Μπενίσης έζησε 92 χρόνια, εκπληρώνοντας στο ακέραιο τις υποχρεώσεις του σαν άνθρωπος και οικογενειάρχης, αλλά και σαν υπέρμαχος της ποιοτικής αναβάθμισης της κοινωνίας, στο μέτρο που του επέτρεπαν, το επάγγελμά του, η κοινωνική του ένταξη και το πολιτιστικό, πολιτισμικό και οικονομικοεπαγγελματικό επίπεδο των συνανθρώπων του.
Ήταν παντρεμένος με την Παρασκευή Γιαλού και απέκτησαν πέντε παιδιά, για τα οποία μόχθησε, ώστε να αποκατασταθούν επαγγελματικά, να αναδυθούν κοινωνικά και να πλουτίσουν πνευματικά και ψυχικά.
Ο Ευάγγελος Μπενίσης ήταν πατέρας του Γιώργου (Λογιστής), του Κώστα (Αγρότης), του Θανάση (επιχειρηματίας), του Βασίλη (Μηχανολόγος-Ηλεκτρολόγοε του Ε.Μ.Π. και πρόεδρος Του Λιμενικού Ταμείου και της Αλεξάνδρας Μπενίση-Τζεβελέκου. Ενώ σαν παππούς, «εισέπραξε» την ευτυχία, τη χαρά και τη δικαίωση που του πρόσφεραν απλόχερα μέσα απ΄ το χαμόγελο και την αγάπη τους τα οκτώ εγγονάκια του.
Από τη Στενή έφυγε οικογενειακώς το 1972 και εγκαταστάθηκε στο Βαθύ Αυλίδος. Να θυμίσουμε επίσης, πως επί σειρά ετών είχε χρηματίσει πρόεδρος των κτηνοτρόφων της περιοχής Διρφύων, αφήνοντας εποχή για τη δράση του. Ένας φορέας που σήμερα δεν υπάρχει ή αν υπάρχει βρίσκεται σε αδράνεια. Και αν έχουν εκλείψει οι λόγοι της ύπαρξής του «έχει καλώς», αν όμως δεν έχουν εκλείψει, θα πρέπει να το ξανασκεφτούν οι κτηνοτρόφοι μας.