ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΕΝΗΣ ΕΥΒΟΙΑΣ

Στις 17-8-2000, απεβίωσε ο Αντώνιος Πισινάρας, σε ηλικία 73 ετών και η κηδεία του έγινε στην Κάτω Στενή.

Η νεκρώσιμη ακολουθία εψάλη στην Αγία Τριάδα και η ταφή έγινε στην Αγία Αικατερίνη.

Ο Αντώνης Πισινάρας ήταν συνταξιούχος αστυνομικός από το 1979 και υπηρέτησε στην Ελληνική Αστυνομία για 30 χρόνια. (1949-1979).

Το 1959 παντρεύτηκε την Αικατερίνη Σιμιτζή του Θεοδώρου και απέκτησαν δύο παιδιά. Τη Μαρία, που σήμερα είναι δικηγόρος και την Ρούλα (Θεοδωρούλα) που είναι παντρεμένη με το Θεόδωρο Ματθαίου.

Η ζωή του ήταν ένα διαρκές καθήκον στην υπηρεσία του, όσο ήταν εν ενεργεία και στην οικογένειά του.

Ένας άνθρωπος ήσυχος, μειλίχιος, πράος, ενάρετος, καλοσυνάτος και παράλληλα εργατικός και δραστήριος. Τις σχέσεις του με την κοινωνία τις χαρακτήριζαν η εντιμότητα, η ακεραιότητα και η ειλικρίνεια.

Σήμερα ο Αντώνης απουσιάζει αλλά οι άνθρωποί του δεν τον ξέχασαν και ούτε πρόκειται να σβηστεί από τη μνήμη τους η μορφή του, να χαθεί η ζεστασιά και η αίσθηση προστασίας που τους ενέπνεε η παρουσία του, να πάψει να τους δυναμώνει το χαμόγελό του, που τους έδινε κουράγιο στις δυσκολίες και ανείπωτη αγαλλίαση στις χαρούμενες στιγμές,

Ο Σταύρος Πισινάρας παντρεύτηκε τη Μαριώ (Μαρίτσα) και έκαναν πέντε παιδιά.

Το Χριστόδουλο, το Μήτσο, τον Πέτρο, τη Μένια και τον Παναγιώτη.

Α) Ο Χριστόδουλος (Κστουδουλιάς) πήρε γυναίκα από τους Μακρήδες και έκανε:

1) Το Βασίλη που πήρε τη Μαρία (Μαρζάκι) Μαστρογιάννη.

Έκαναν το Γιώργο που πήρε την Κατίνα Μακρή από τη Λούτσα.

2) Το Θανάση (Σιτιμπούρας) που παντρεύτηκε τη Μαρία Βλάχου, αδερφή του Ανθυβάγγελου.

-Έκαναν την Κατίνα που πήρε άνδρα από την Λούτσα, το Μπούτρο (Φουρτούνας), γιό του Παπαμήτσου. Και οι οποίοι έκαναν τη Μαριάννα και το Δημήτρη.

-Το Χριστόδουλο, που παντρεύτηκε την Τασία από την Καλαμάτα και έκαναν δύο παιδιά, το Θανάση και τη Μαρία.

3) Τη Βαγγελιώ που παντρεύτηκε το Νίκο Βλάχο (Κουραμιάς).

Έκαναν τη Λένη που παντρεύτηκε Λουτσαΐτη και έμεναν στο Βατώντα που είχαν τα πρόβατα, τη Μαρία που δεν παντρεύτηκε, το Χαράλαμπο και την Δημητρούλα που έφυγαν για Αμερική και το Χρήστο που ταξίδευε στα καράβια.

4) Το Δημήτρη (Δημητρακόπουλος) που παντρεύτηκε στην Αθήνα.

Β) Ο Μήτρος παντρεύτηκε την Ελένη και έκαναν:

1) Το Νίκο που πήρε την Παναγιού, κόρη του Χαρίλαου Νάτσου.

Έκαναν το Σταύρο και το Θανάση που έφυγαν για Αθήνα.

2) Ο Γιώργος παντρεύτηκε τη Ρίνα Καμαριώτη (Κουτσαυλή) και έκαναν το Μήτρο και τη Λένη.

Γ) Ο Πέτρος παντρεύτηκε τη Θοδώρα Παλαιολόγου (Γιατράκου) και έκαναν:

1) Τον Κώστα (Κωτζίνο) που παντρεύτηκε τη Βαγγελιώ Γιαννούκου και έκαναν την Παρασκευή που πήρε το Γιαννάκη Κυράνα, τον Πέτρο που παντρεύτηκε τη Χριστίνα Μάρα από την Κόρινθο και μένουν Αθήνα και το Δημήτρη που πήρε την Ελένη Χναράκη από την Κρήτη και μένουν στην Αθήνα.

2) Ο Σπύρος παντρεύτηκε τη Ντίνα Θεοδώρου στον Άγιο Γεώργιο Λειβαδιάς. Έκαναν το Θόδωρο και το Σταύρο.

3) Η Μάτω πήρε τον Κώστα Ντούρμα του Αριστείδη (Αριστδάνα) και έκαναν τη Μαρία που μένει Αρτάκη και τη Σταυρούλα που μένει στα Φύλλα.

4) Ο Τάσος ήταν αστυνομικός και παντρεύτηκε στην Αθήνα τη Χριστίνα Απέργη και έκαναν το Σταύρο και τη Ντόρα.

Ο Τάσος άλλαξε το επίθετό του από Πισινάρας σε Πέτρου και αργότερα τον ακολούθησαν τα αδέρφια του και ο πατέρας του.

Δ) Η Μένια παντρεύτηκε το Σπύρο Βασιλείου (Μομότας) και έκαναν

1) Την Ελένη (Λενάκι) που παντρεύτηκε το Γρηγόρη Παπαγεωργίου και έκαναν τον Παπακώστα και τη Μένια

2)Την Παναγιώτα που πήρε τον Παπαβαγγέλη Μπαρμπούρη (βλ. Μπαρμπουραίοι).E) O Παναγιώτης έκανε:

1) Τον Αντώνη που παντρεύτηκε την Κατίνα του Θοδωρή Σιμιτζή

2) Την Ελένη που παντρεύτηκε το Γιάννη Μεργό.

3) Τον Κώστα, αξιωματικό, που παντρεύτηκε την Νίτσα Πινώτση από τη Σύμη.

4) Τη Βούλα που παντρεύτηκε το Θανάση Μακρή από τη Λούτσα. 

*Βοηθήστε μας να συμπληρώσουμε ή και να επεκτείνουμε το γενεαλογικό σας δένδρο.

Ο Απόστολος Σιμιτζής (Πωλ) γεννήθηκε τον Ιανουάριο του 1952 στην Άνω στενή. Μεγάλωσε στη Στενή με τα αδέλφια του Δημήτρη, Θανάση και Βούλα. Τελείωσε το Δημοτικό και το Γυμνάσιο της Στενής και το Λύκειο Χαλκίδας (άριστος μαθητής).

Στη συνέχεια σπούδασε Ηλεκτρονικός στη Σιβιτανίδειο Σχολή . Εξάσκησε πολλά επαγγέλματα. Πωλητής Τυπογράφος, Τεχνικός στη Τζέντα της Σαουδικής Αραβίας.
Τα τελευταία χρόνια εργαζόταν στο γραφείο του αδελφού του Θανάση.
Το 1990 παντρεύτηκε την Ματίνα Καλοπίση από το Παρθένι Αρκαδίας. Και ζούσαν στην Αθήνα (Χολαργός).
Απεβίωσε στις 31-3-2012 σε ηλικία 60 ετών.
Γνώρισα τον Απόστολο το 1986, μέσω ενός φίλου του και γνωστού μου. Όταν τον είδα είπα: «Να ένας αγνός άνθρωπος»
Ο Απόστολος εκείνη την εποχή είχε αμφισβητήσει βαθιά τις κοινωνικοπολιτικές του επιλογές και βρισκόταν θα έλεγα σε μια κατάσταση σοβαρού προβληματισμού και εσωτερικής αναζήτησης. Είχαμε για αρκετούς μήνες φιλική σχέση, βλεπόμασταν καθημερινά και συζητούσαμε για ώρες. Για τη δική μου ζωή ο Απόστολος ήταν «ο καθαρός άνθρωπος» που θα μπορούσα να βασιστώ πάνω του. Παντρευτήκαμε το 1990.
Εκείνη την περίοδο δούλευε ως πωλητής, είχε κάποια προβλήματα με τις δουλειές του, δεν μπορούσε να ενταχθεί μέσα στο σύστημα εύκολα. Ο Απόστολος είχε στην ίδια θέση στην καρδιά του τον πλούσιο και τον φτωχό, τον μορφωμένο και τον αγράμματο, δεν ξεχώριζε τους ανθρώπους σε αφεντικά κι εργάτες, απομυθοποιούσε το ρόλο του «αφεντικού» έτσι που ερχόταν σ΄ αντίθεση μαζί του.
Είχε πάρει απόφαση στη ζωή του να σέβεται τον «άνθρωπο» και οτιδήποτε μικρό ή μικροπρεπές δεν τον αφορούσε.
Είχε πάντα χάρη για όλους και μου έλεγε: «άστο, δεν πειράζει, ξέχασέ το». Όταν ανέβαιναν οι τόνοι μεταξύ μας σε διαφωνία σ΄ ένα λεπτό το είχε ήδη ξεχάσει. Ήταν συναινετικός, με πολύ κατανόηση για τους ανθρώπους, ιδιαίτερα αγαπητός όχι μόνο στο χωριό του τη Στενή, αλλά και στους συγγενείς μου και φίλους, όλους τους γνωστούς μας παντού.
Ήταν άμεσος, επικοινωνιακός, αφοπλιστικός και απλός, πολύ συμπαθής, έμπιστος άνθρωπος με αρχές. Είχε καλό λόγο και ήταν γνώστης πολλών θεμάτων.
Δεν του άρεσαν τα δήθεν και οι δήθεν τύποι. Είχε μεγάλη αγανάκτηση ιδιαίτερα τελευταία για τους πολιτικούς, «Καμόρες» τους αποκαλούσε και λύπη για την κατάσταση της χώρας μας, που δεν έκρυβε.
Μίλησα για εσωτερική αναζήτηση. Δεν γέμιζε το κενό που ένιωθε, ένιωθε και προδομένος από ανθρώπους που υπηρέτησε και συστήματα και ιδέες. Μου έλεγε ότι σε ηλικία 18 ή 19 χρόνων πήρε την απόφαση να απορρίψει το Θεό. Είπε «δεν υπάρχεις». Αυτό του έφερε πόνο στην ψυχή που δεν περνούσε.
Το 1993 αναζήτησα το Θεό με όλη μου την καρδιά για δικούς μου λόγους. Ο Πωλ δεν αντιτάχθηκε σ΄ αυτό. Αντίθετα στράφηκε με μετάνοια στο Θεό και γνώρισε το Χριστό το 1994. Μου έλεγε: «Εγώ Ματίνα όταν θα πάω στον Ουρανό θα καταφιλήσω τα πόδια του Χριστού γιατί θα αισθάνομαι ιδιαίτερα ελεημένος απ΄ Αυτόν, αφού τον αρνήθηκα και με δέχτηκε πάλι».
Και βέβαια όπως και ομολόγησα στην κηδεία ο Χριστός ήταν ζωντανός στη ζωή του δίνοντάς του αρκετές εμπειρίες της παρουσίας του.
Ο Απόστολος ήταν παιδί! Ένα πραγματικό παιδί! Του άρεσαν οι παρέες με ανθρώπους που αγαπούσε,. Με χωριανούς του όπου λέγονταν αστεία διάφορα και είχε πολύ γέλιο. Τον έτρεφαν αυτές οι σχέσεις. Ο Απόστολος είχε πολύ χιούμορ και δε γινόταν προσβλητικός. Παρατηρούσα πως γνώριζε πολύ καλά τους κώδικες επικοινωνίας με τους ανθρώπους και ήξερε τι θα πει, ως που θα αστειευτεί, πως θα πιέσει και δεν θα παρεξηγηθεί.
Σαν παιδί αντιμετώπιζε και τη μουσική. Είχε έναν μόνιμο καημό να τραγουδάει και όλα αυτά τα χρόνια της ζωής του μαζί μου, μάθαινε τραγούδια, δοκίμαζε τη φωνή του καθημερινά και με ρωτούσε «πως ήταν»;
Βελτιώθηκε σιγά σιγά έκανε φωνητική σε μουσικό-δάσκαλο στην Αθήνα και βέβαια με μελέτη και τραγούδι στο «μέγαρο μουσικής» της Στενής με τον Δημήτρη Μπεληγιάννη.
Με τη μουσική ασχολήθηκε και στο Δήμο Χολαργού. Λάβαινε μέρος στη χορωδία του Δήμου σε εκδηλώσεις. Από τις επιδόσεις του ήταν ιδιαίτερα ευχαριστημένοι οι δάσκαλοί του, και τελευταία ο ίδιος ήταν γεμάτος χαρά.
Πρόσφατα, τον Ιανουάριο του 2012 μετά μια περίοδο ανεργίας μπόρεσε να κατοχυρώσει δικαίωμα συνταξιοδότησης και αυτό ήταν μια άλλη μεγάλη χαρά.
Ενώ λοιπόν η ζωή μας φαινόταν να είναι σε καλό δρόμο, ο Απόστολος ήθελε να μείνουμε στο χωριό να καλλιεργούμε τις ελιές, να βάλει περιβόλι, ν΄ αναζητά κάθε λογής βότανο, χόρτο ή βλαστό στα βουνά και στους κάμπους, ο Απόστολος έφυγε...
Έφυγε ευχαριστημένος ξαφνικά χωρίς να ταλαιπωρηθεί.
Είναι στον Ουρανό μαζί με το Χριστό και μας περιμένει!
Κι εγώ του αφιερώνω αυτό τον στίχο:
«Ήσουν καλός, ήσουν γλυκός, κι είχες τις χάρες όλες»

Η σύζυγος Ματίνα.

Δυο λόγια αφιερωμένα στον Απόστολο, όπου εκτός των άλλων χαρισμάτων, συνέβαλε στη δημιουργία της μουσικής παρέας, και συμμετείχε σε όλες τις εκδηλώσεις όπου δώσανε ζωή στο χωριό. Είχε μια ξεχωριστή φωνή που τον έκανε να διακρίνεται. Είχε επίσης οργανωτική ικανότητα, ήταν επιμελής και πείσμων 
Ο λόγος του μέτραγε σε κοινωνικά και πολιτικά θέματα
Ήταν φίλος που μπορούσες να κάνεις παρέα ευχάριστα.
Για σου Απόστολε. Είθε ο Θεός να σε έχει κοντά του.

Δημήτρης Μπεληγιάννης.

Στις 7-3-2006 απεβίωσε ο Ευθύμιος Σιμιτζής, σε ηλικία 88 ετών και η κηδεία του .έγινε στη «Φανερωμένη» στη Νέα Αρτάκη

Ο Ευθύμιος Σιμιτζής καταγόταν από την Κάτω Στενή και είχε γεννηθεί το 1918.

Το 1956 παντρεύτηκε με την Ειρήνη από τη Χαλκίδα.

Εργαζόταν στον Ο.Λ.Π. και μετά τη συνταξιοδότησή του διέμενα στη Ν. Αρτάκη.

Όλη του η ζωή ήταν παράδειγμα εντιμότητας, ακεραιότητας και ειλικρίνειας, σε μια εποχή που η τιμιότητα είναι κοινωνικό αίτημα.

Η συνήθειά του να κάνει το καλό και να αποφεύγει το κακό, υπακούοντας στην εσωτερική του φωνή χαρακτήριζε την ηθικότητά του, ενώ η ευλάβεια, η Θεοσέβεια και η ιερή πίστη, με την πιστή εκτέλεση όλων των λατρευτικών και όλων των ηθικών υποχρεώσεων που επιβάλλει η θρησκεία, μας, φανερώνουν το μέγεθος της ευσέβειας και της βαθειάς θρησκευτικότητάς του.

Σ΄ όλη του τη ζωή πρώτο μέλημά του ήταν οι αγαθοεργίες και η βοήθειά του προς τις εκκλησίες.

Σημαντικές ήταν οι προσφορές του προς την εκκλησία της γενέτειράς του Κάτω Στενής, Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδος, αλλά και στην εκκλησία της Φανερωμένης όπου ζούσε τα τελευταία χρόνια, αλλά επίσης μεγάλο ήταν το ενδιαφέρον του και για τους αναξιοπαθούντες συνανθρώπους μας.