steni.gr
Ο Γεώργιος Παλαιολόγος (Γιατράκος), έφυγε από κοντά μας στις 24-11-1995.
Το αναπάντεχο νέο έφτασε σε μας και αυτόματα δημιουργήθηκε ένα κενό στις καρδιές μας, μια απορία στο μυαλό μας, ένα πάγωμα σ΄όλο μας το κορμί.
Πέθανε ο Γιατράκος. Απίστευτο, ανήκουστο, άδικο. Ήταν νέος άνθρωπος 55 ετών ο Γιώργος Παλαιολόγος, με δίψα για ζωή, δημιουργία και δράση. Γεμάτος όνειρα ακόμα για τα παιδιά του και το μέλλον τους. Δούλευε και ονειρευόταν ένα καλύτερο αύριο, μια πιο υποφερτή και ανθρώπινη ζωή.
Και εκεί τον σταμάτησε ο Θεός. Πάνω στη δουλειά, στη δημιουργία, στη δράση, στην προσφορά.
Κι όμως είναι σαν να μην έφυγε. Για έναν τόσο νέο άνθρωπο σου είναι δύσκολο να το πιστέψεις.
Πόσο μάλλον μπορούν να το πιστέψουν Η σύζυγος του Γεωργία, το γένος Παπαπέτρου και οι κόρες του Όλγα και Ελένη, που βιώνουν την απουσία του με αξιοπρέπεια και άπειρο σεβασμό στη μνήμη του.
Ο Δημήτριος Παλαιολόγος Απεβίωσε στις 12-6-2011 και η κηδεία του τελέστηκε ανήμερα του Αγίου Πνεύματος στο νέο κοιμητήριο Χαλκίδας στον Ιερό Ναό της Ανάστασης του Λαζάρου, παρουσία πλήθους συγγενών και φίλων
Ήταν 66 χρονών και ήταν συνταξιούχος Δικαστικός Επιμελητής. Ήταν γιος του Νικολάου Παλαιολόγου και της Ευαγγελίας. Παπαναστασίου.
Καταγόταν από τη Στενή Ευβοίας και διέμενε στη Χαλκίδα, στην περιοχή Ξηρόβρυση.
Ήταν παντρεμένος με τη Ζωή Κοντογιάννη και είχε δύο παιδιά. Το Νικόλαο που είναι Αστυνομικός και είναι παντρεμένος με την Φανή –Ιωάννα Βέττα και τον Αλέξανδρο.
Τα τελευταία 6 χρόνια αντιμετώπιζε σοβαρά πρόβλημα υγείας. αφού είχε προσβληθεί από εγκεφαλίτιδα, μια σπάνια και χρόνια λοίμωξη των κυττάρων του εγκεφάλου
Όλα αυτά τα χρόνια η οικογένειά του ήταν στο πλευρό του.
Την 4η Μαρτίου 2002 έφυγε για το μεγάλο ταξίδι ο εν αποστρατεία Υποστράτηγος Ηλίας Ν. Παλαιολόγος.
Εγκατέλειψε την κοιλάδα της ζωής στεφανωμένος με την ευγνωμοσύνη της Πατρίδος και την εκτίμησιν των συναδέλφων του και όλων όσων εκείνων που από κοντά τον εγνώρισαν είτε εις τα πεδία των μαχών είτε εις τον στίβον του ειρηνικού βίου.
Ο μεταστάς υπήρξεν ένας από τους σεμνούς εκείνους σταυροφόρους του Εθνικού καθήκοντος και συνεδίαζε την λαμπρότητα του ήθους και την ευγένεια της ψυχής
Ήτο οπλισμένος με θαυμαστή σύνεσιν αρετών. Άνθρωπος ευθέως και σταθερού χαρακτήρος
Συνετός, πράος, γλυκύς, μειλίχιος, καλός χριστιανός.
Αγαπητός εις τους συναδέλφους τους και στην κοινωνίαν, ήτο πρότυπο σεμνού και γενναίου αξιωματικού.
Προσηλωμένος εις το καθήκον και τα ιδανικά της Πατρίδος.
Άνθρωπος του αγρύπνου χρέους και της ορθίας συνειδήσεως. Αξιωματικός του όπλου του Πεζικού, έλαβε μέρος εις τον πόλεμον του 1940-41 ως διοικητής Λόχου με το 1ον Σύνταγμα Πεζικού εις το Αλβανικόν (Βορειοηπειρωτικόν) Μέτωπον, εναντίον των Ιταλών εισβολέων από 28ης Οκτωβρίου 1940 έως τέλος Απριλίου 1941.
Κατά την Κατοχήν διέφυγεν εις την Αίγυπτον και με τον Ελληνικόν Στρατόν της Μέσης Ανατολής, έλαβε μέρος εις τας μάχας του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου, παρά τω πλευρώ των Συμμαχικών δυνάμεων εις την Βόρειον Αφρικήν και την Ιταλίαν με την III Ορεινήν Ταξιαρχίαν του Ρίμινι
Για την πολεμικήν του ανδρείαν η Πατρίς τον γέμισε με διακρίσεις και παράσημα.
Αμείφθει με αριστεία ανδρείας και μετάλλια εξαιρέτων πράξεων και με όλα τα εν καιρώ ειρήνης απονεμόμενα μετάλλια και παράσημα εις τους ευποιούντας. Αγάπησε το όπλον του Πεζικού, όπου κατείχε διακεκριμένη θέση.
Εις την Σχολήν Πεζικού Χαλκίδος εις την Πτέρυγα Εκπαιδεύσεως και Σπουδών. Διοικητής του Τάγματος Πεζοναυτών. Διοικητής του Κέντρου Εκπαιδεύσεως Τρίπολης. Εις την Διεύθυνσιν Επιστρατεύσεως της 5ης Μεραρχίας (ΑΣΔΕΝ). Εις Την Διεύθυνσιν Ατομικού Πολέμου και τέλος Διοικητής της 1ης Μεραρχίας.
Ο μεταστάς ως καλός οικογενειάρχης, ευτύχισεν εις την ζωήν να καμαρώσει τα τέκνα του αποκατεστημένα και καταξιωμένα, με λαμπρή σταδιοδρομία εις την Ιατρική επιστήμη.
Ο θάνατος του Στρατηγού Ηλία Παλαιολόγου εβύθισεν την οικογένειάν του στο πένθος και προκάλεσε λύπη σε όλους τους φίλους του.
Ο Στρατηγός Παλαιολόγος, ευρισκόμενος ήδη εν Σκηναίς Δικαίων είθε να έχει την αιωνίαν ανάπαυσιν πλησίον των συμμαχητών του, των συναδέλφων του, αφού μάλιστα κατά τον επίγειον βίον του διέθετε ως μέγιστον εφόδιόν του την ευσέβειαν
Αλέκος Α. Φραγγιάς
Ο Παλαιολόγος Ηρακλής (Τσακλής), απεβίωσε στις 14-5-1985, σε ηλικία 60 επών.
Είχε παντρευτεί την Παρασκευή Σιμιτζή το 1952 και απέκτησαν τρία παιδιά. Τη Βασιλική, το Νίκο και τη Μαρία.
Η Βασιλική είναι παντρεμένη και έχει δύο παιδιά, το Γιώργο και τον Ηρακλή.
Ο Νίκος είναι αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού, είναι παντρεμένος και έχει δύο παιδιά, την Παρασκευή και τον Ηρακλή.
Η Μαρία παντρεμένη επίσης, έχει δύο κόρες, την Παρασκευή και την Παρασκευή.
Ο Ηρακλής (Τσακλής) Παλαιολόγος, ήταν δημόσιος υπάλληλος (ταμειακός) και διέμενε στην Κάτω Στενή.
Εργάστηκε σκληρά για την οικογένειά του και φρόντισε τα παιδιά του, δίνοντάς τους τα εφόδια ώστε να αντεπεξέλθουν στις ανάγκες της ζωής, όχι μόνο σ΄ότι αφορά την οικονομική τους κατάσταση και την κοινωνική τους καταξίωση, αλλά να λειτουργήσουν μέσα σ΄αυτή σαν υγιή κύτταρα.
Αλλά και στην κοινωνική του ζωή, υπήρξε ένας δραστήριος άνθρωπος που ασχολείτο με τα κοινά. Ένα ζωντανό όργανο της τοπικής κοινωνίας, που η δημιουργική παρουσία του μέσα στο χώρο της κοινωνικής δραστηριότητας ήταν εμφανής, βοηθώντας έτσι και υποκινώντας τους νέους, ειδικά προς την κατεύθυνση συλλογικών δραστηριοτήτων και πιο συγκεκριμένα προς την κατεύθυνση του αθλητισμού.
Μεγάλες του αγάπες, εκτός βέβαια από την οικογένειά του, ήταν η ιδιαιτέρα του πατρίδα και η νεολαία του χωριού.
Στις 28-2-2011, απεβίωσε ο γνωστός γιατρός (Μαιευτήρας-Γυναικολόγος), Νικόλαος Παλαιολόγος και η νεκρώσιμη ακολουθία έγινε στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου Χαλκίδος, με τη συμμετοχή του Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτου Χαλκίδος.
Στο τελευταίο αντίο του γιατρού παραβρέθηκαν πολλοί φίλοι και συγγενείς ο δήμαρχος Χαλκιδέων, εκπρόσωποι της πολιτικής, φορείς του τόπου σύσσωμη η ιατρική κοινότητα της Χαλκίδος και πάρα πολύς κόσμος.
Ο Νίκος Παλαιολόγος γεννήθηκε το 1923 στη Στενή Ευβοίας.
Γονείς του ήταν ο Σπύρος Παλαιολόγος από τη Στενή και η Αναστασία θεοδωράκη επίσης από τη Στενή.
Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών αριστεύοντας και εν συνεχεία, υπηρέτησε στον Ελληνικό στρατό σαν Ανθυπολοχαγός της Δεύτερης μοίρας Ορεινών Καταδρομών. από το 1945 μέχρι το 1949.
Έλαβε την ειδικότητα του Χειρούργου Μαιευτήρα-Γυναικολόγου αριστεύοντας και εργάστηκε σαν Επιμελητής στην Πανεπιστημιακή Κλινική του Μαιευτηρίου Αλεξάνδρα, δίπλα στον παγκοσμίως γνωστό καθηγητή Νικόλαο Λούρο, ο οποίος, ως αναγνώριση της επιστημονικής του επάρκειας και ευσυνειδησίας, τον πρότεινε για Διευθυντή της Γυναικολογικής Κλινικής του Νοσοκομείου Χαλκίδας το 1960, όπου παρέμεινε ως Διευθυντής μέχρι το 1983.
Εργάστηκε επίσης και στην Κλινική του πρώην Υπουργού Αντώνη Κακαρά και εκλέχτηκε πολλές φορές από τους συναδέλφους του Πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Ευβοίας, διαρκώς από το 1970 μέχρι το 1984, συμμετείχε δε ως πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Ευβοίας, στο Διοικητικό Συμβούλιο του Ορφανοτροφείου Χαλκίδας.
Διατηρούσε ιδιωτική μαιευτική κλινική μαζί με τους γνωστούς γιατρούς- γυναικολόγους, Λεφτάκη και Βάλα.
Το 1962 παντρεύτηκε με την Ρούλα Γρηγορίου, κόρη γνωστού Δικηγόρου της Τρίπολης. και απέκτησαν δύο παιδιά, το Σπύρο που είναι Οικονομολόγος και την Αναστασία (Νάνσυ), που είναι σύζυγος του Μηχανολόγου-Μηχανικού και προέδρου του Συλλόγου Μηχανολόγων-Ηλεκτρολόγων Μηχανικών Ευβοίας Κώστα Λάππα, από την οποία απέκτησε και ένα εγγονάκι τη Σταυρίνα Μαρία, που αγαπούσε υπερβολικά..
Ήταν αξιοπρεπής, απλός, ειλικρινής, αγαπητός σε όλους, ευγενής, ευπροσήγορος, και άνθρωπος της προσφοράς. Υπήρξε πρώτα γιατρός με υψηλοτάτου επιπέδου κατάρτιση, αλλά και με ευρύτερη μόρφωση, κοινωνικός αγωνιστής, έδινε αξία και σημασία στον κάθε συνάδελφό του και ιδιαίτερα στους υφισταμένους του. Πρόσφερε δε ανιδιοτελώς τις ιατρικές του υπηρεσίες.
Γι αυτό άλλωστε υπήρξε για σειρά ετών διευθυντής του Νοσοκομείου Χαλκίδας και γι αυτό η Ιατρική κοινότητα της Εύβοιας τον τιμούσε, εκλέγοντάς τον στη θέση του προέδρου του συνδικαλιστικού της οργάνου για πάρα πολλά χρόνια και με πρόσφατη απόφαση του Δ.Σ. του Ιατρικού Συλλόγου ανακηρύχθηκε επίτιμος πρόεδρος.
Ιδιαιτέρως δε σημαντική ήταν η αγάπη του, η προσφορά και η βοήθεια για την ιδιαίτερη πατρίδα του τη Στενή και τους συμπατριώτες του.