Η επανάσταση του ΕΙΚΟΣΙΕΝΑ βάσταξε δέκα χρόνια. Κι είχε αμέτρητες φάσεις. Ο Γιάννος με τους συντρόφους του δε λείψαν από τη μάχη. Πολεμήσανε στα Βρυσάκια. Χτυπήσανε τον Τούρκο στον Ανηφορίτη με τον Γκριζώτη, στο Μαραθώνα με το Γκούρα, στην Κάρυστο με τον Φαβιέρο.

Οι πιο πολλοί σκοτωθήκανε στις μάχες. Κι ο Γιάννος ο ίδιος, λαβώθηκε πολλές βολές βαριά, αλλά γλίτωσε κι είδε στο τέλος αυτό που ποθούσαν οι Έλληνες: Πατρίδα ελεύθερη.

Το Γενάρη του 1828 ο Ιωάννης Καποδίστριας πατούσε το πόδι του στο ελεύθερο χώμα της Πατρίδας! Ήρθε στο Ναύπλιο Κυβερνήτης της Ελλάδας.

Οι αγωνιστές-όσους άφησε ο δεκάχρονος πόλεμος-γυρίσανε ξανά στα σπίτια τους. Σπίτια! Ο λόγος το φέρνει. Που έμεινε πέτρα πάνω στην άλλη! Το πιο σωστό είναι να πούμε: γυρίσανε στον τόπο τους. Κρεμάσανε τότε το καριοφίλι, πιάσανε το αλέτρι, πήρανε την αγκλίτσα, κοιτάξανε για μελίσσια…Να βγάνουνε ψωμί να ζήσουν. Δεν τους πέρασε από το νου να γυρέψουνε να πλερωθούνε για τον Αγώνα. «Κάμαμε δουλειά δική μας» στοχάζονται. «Βγάναμε από το σβέρκο μας τον καταχτητή».

• Προηγούμενο