Δημήτριος Κοκονός
Γεννήθηκε στον Αϊ Γιώργη της Λάμαρης το 1924. Εκεί πέρασε τα παιδικά του χρόνια, έμαθε τα πρώτα του γράμματα, μεγάλωσε, και παντρεύτηκε.
Αργότερα μετά το στρατιωτικό έγινε τελωνειακός υπάλληλος από όπου συνταξιοδοτήθηκε μετά από 35 χρόνια ευδόκιμου υπηρεσίας με το βαθμό του τμηματάρχη Α΄.
Παρά τις συνθήκες της υπηρεσίας του ο «Μήτσος ο Αϊ Γεωργίτης» όπως τον έλεγαν οι συγχωριανοί δεν διέκοψε την επικοινωνία με την πατρική του οικογένεια, τους συγγενείς, τους πατριώτες, και το χωριό που τον γέννησε και που αγάπησε όσο κανένας άλλος.
Επισκεπτόταν τακτικά το χωριό του διατηρώντας την επαφή του με τα μονοπάτια και τα βουνά στα οποία μεγάλωσε.
Είχε προσωπική αντίληψη και εμπειρία από την σκληρή ζωή των συμπατριωτών του, έζησε από κοντά τις αντίξοες συνθήκες τους κόπους, το άγχος και τις αγωνίες των συγχωριανών του.
Παντρεμένος με την Κατερίνα Σφύρλα δημιούργησε μια θαυμάσια καθ’ όλα οικογένεια την οποία έχει πλήρως αποκαταστήσει.
Μετά την συνταξιοδότησή του εγκαταστάθηκε σχεδόν μόνιμα στην Λάμαρη αφού ανακαινίζει το σπίτι τους εκεί.
Πάντα γελαστός, χαρούμενος, ακμαίος συζητά με τα μικρά παιδιά, τους νέους, τους γέρους με τους πάντες. Άνθρωπος κινητικός δημιουργικός ζει, βιώνει την Λάμαρη όσο κανείς άλλος, ασχολείται με τα ήθη και έθιμα, την ιστορία του χωριού, με το κάθε τι που αφορά την Λάμαρη.
Με βαθύ θρησκευτικό αίσθημα συμμετείχε σε όλες τις θρησκευτικές - λατρευτικές εκδηλώσεις του χωριού και συνέβαλε στην ανακαίνιση των εξωκλησιών του χωριού.
Το 1992 αρχίζει να ασχολείται έμπρακτα με τα κοινά του χωριού αναλαμβάνοντας την προεδρία του συλλόγου των απανταχού Λαμαριωτών θέση την οποία κράτησε μέχρι το 2001.
Κατά την διάρκεια της 10ετούς θητείας του προσέφερε τα μέγιστα στον σύλλογό μας κόπο, χρήμα, χρόνο και μεράκι αστείρευτο.
Σαν κορυφαίες στιγμές εκτός των άλλων δραστηριοτήτων σημειώνουμε:
- Τα εγκαίνια του Λαογραφικού Μουσείου Λάμαρης
- Την έκδοση του βιβλίου Λάμαρη - Ευβοίας
- Την έκδοση του ημερολογίου - ατζέντας η οποία περιέχει τηλέφωνα και στοιχεία όλων των Λαμαριωτών.
- Έργα που φέρουν κυρίως τη σφραγίδα Δημήτρης Κοκονός
Ακόμη και στις τελευταίες πονεμένες στιγμές της ζωής του, διαπίστωσε κανείς το ενδιαφέρον και την αγάπη του για τον σύλλογο και την Λάμαρη.
Στις 12/10/2007 άφησε την τελευταία του πνοή στο Γενικό Κρατικό Νίκαιας σε ηλικία 83 ετών.
ΣΤΟΝ ΤΑΞΙΔΙΩΤΗ...
Σ’ αυτό το ανυπέροχο ταξίδι του ΑΠΕΙΡΟΥ
στις παρυφές του έφθασες, ξαπόστασες για λίγο.
Για μας, αυτό που χάνουμε, σαστίζει την ψυχή.
Για σένα που μας έφυγες, προβάλλει η ζωή!
Έχε, που τώρα μάκρυνες απόσταση απ’ τη γη,
την συντροφιά της σκέψης μας, σαν να μας νοσταλγείς.
«Στης αιωνιότητας το ΦΩΣ» να ζεις και ν’ ανεβαίνεις^
ο νοσταλγός της σκέψης σου, αγάπη μας βαραίνει!
Άννα Αναγνωστοπούλου
Στο γραφείο του Συλλόγου που πάντα εκεί βρισκόταν.
Στο Λαογραφικό Μουσείο για την ενημέρωσή του.
Ομοίως για την τακτοποίηση του υλικού.
Ομιλία κατά την ώρα του γλεντιού του Συλλόγου στην πλατεία της Λάμαρης.
Σε εκδρομή με παιδιά του χωριού, κάπου στο ύψωμα του Ζαλόγγου.