Στενή Χαλκίδας
Από την εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» Τρίτη 11 Απριλίου 1961
Του Δημήτρη Ψαθά.
Τις τελευταίες μέρες λίγο πριν απ΄το Πάσχα, έτυχε να βρεθώ σ΄ένα βιαστικό ταξιδάκι στην Χαλκίδα
Με ιδιαίτερη ευχαρίστησή μου πάντα ξεκινώ για την νύμφη του Ευβοϊκού, ας την βαφτίσουμε έτσι την χαριτωμένη πόλη, αλλά τούτη την φορά δεν είχα τον καιρό να χαρώ τις θαυμαστές της εξοχές ούτε καν να έλθω σε επαφή με τον αξιοθέατο της Χαλκίδας Γιάννη Σκαρίμπα που μετά το στενό του Ευρίπου είναι ο στενός κορσές των ανθρώπων της τέχνης και του πνεύματος των Αθηνών, τους οποίους βομβαρδίζει κάθε τόσο με τους σαρκαστικούς του μύδρους.
-Δεν πάτε στη Στενή;
-Στενή;
-Δεν πήγατε ποτέ; Μα τότε πρέπει σίγουρα να πάτε.
Είδα ότι έπεσαν πολλά στενά στην μέση αλλά η επιμονή των φίλων ήταν τόση, ακόμα κι ο Δήμαρχος της Χαλκίδας κ. Δημ. Σκούρας, επέμενε με αληθινό καμάρι, ώστε θεώρησα επιβεβλημένη τουριστική μου υποχρέωση να μην χάσω την ευκαιρία μιας σύντομης εκδρομής στο διαφημιζόμενο χωριό, που βρίσκεται στους πρόποδες της Δίρφης, τριάντα χιλιόμετρα μακριά από τη Χαλκίδα.
-Δεν είναι μονάχα η ομορφιά του χωριού, μου είπαν, Εκεί ένας γιατρός ο κ.Βασ. Καρλατήρας, ανέλαβε να υποκαταστήσει τον τουρισμό κι έριξε 600 χιλιάδες δραχμές απάνω στο βουνό, απ΄όπου ξεφύτρωσε ένα ξενοδοχείο που παρέχει όλες τις βολές στον επισκέπτη.
Ξέροντας ότι ο τουρισμός ρίχνει άφθονα λεφτά για την τουριστική εκμετάλλευση των γραφικών περιοχών του τόπου μας, ενδιαφέρομαι πάντα για τα έργα της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, προ πάντων όταν το εμπνέει το μεράκι κι η αγάπη για τον τόπο.
Ξεκινήσαμε λοιπόν μια συντροφιά κι ύστερα από μια πραγματικά γραφική διαδρομή ο δρόμος είναι ασφαλτοστρωμένος έχοντας κατάφατσα τη χιονισμένη Δίρφη που άστραφτε μέσα στην αποθέωση του ανοιξιάτικου φωτός, φτάσαμε στο χωριό.
Μας υποδέχτηκε πρώτα πρώτα η μουσική του ποταμιού που κατεβαίνοντας από τα ψηλά βουνά κατρακυλά με χαρούμενο θόρυβο μέσα στην χαράδρα κι ύστερα τα σπίτια του χωριού που είναι σκαρφαλωμένα στην δεξιά πλευρά, τοπικό ορεινό ελληνικό χωριό που η λιτή ομορφιά και γραφικότητά του, κρύβει την φτώχεια που στεγάζει.
-Εδώ θα κατεβείτε απ΄το αυτοκίνητό σας.
Γιατί;
Γιατί τελειώνει η άσφαλτος και ο Νομάρχης μας δεν εγκρίνει το φτιάξιμο του δρόμου.
Ανεβαίνοντας με τα πόδια τα δύο χιλιόμετρα που χωρίζουν το ξενοδοχείο και το μαγευτικό δάσος απ΄την άσφαλτο ομολογώ ότι απόρησα με την απροθυμία του αγαπητού φίλου κι άλλοτε συναδέλφου Νομάρχη Χαλκίδας κ. Μήλιου που παντού αλλού δείχνει δραστηριότητα και πνεύμα προοδευτικό.
Ο δρόμος αυτός πρέπει να γίνει όχι γιατί λαχάνιασα εγώ αλλά γιατί η Στενή, όπως είδα κι έμαθα επί τόπου, είναι προ πολλού γνωστή στους εκδρομείς και πολλά σωματεία την προγραμματίζουν στις εκδρομές τους.
Άλλωστε όπως μου εξήγησε και ο πρόεδρος της κοινότητας της Στενής κ. Μπεληγιάννης, το αίτημα αυτό είναι ένα απ΄τα κυριότερα του χωριού, που μένει ωστόσο ανικανοποίητο.
Αλλά να που περνώντας τον στενό ανηφορικό χωματόδρομο μέσα απ΄το χωριό με την χαρούμενη υπόκρουση των νερών του ποταμιού φτάνουμε στο τουριστικό ίδρυμα του γιατρού που το ξεκίνησε στην αρχή για κατοικία των παιδιών του κι ύστερα αποφάσισε αδειάζοντας τις τσέπες του να το μεταβάλλει σε μια ευεργετική προσφορά στην ιδιαίτερη πατρίδα του.
Η θέα απ΄το ξενοδοχείο είναι μαγευτική καθώς κάτω στην χαράδρα κατρακυλά το ποτάμι και πέρα φαίνονται σκαρφαλωμένα τα σπιτάκια στην πλαγιά, με τους πελώριους πέτρινους όγκους που τινάζουν τις βαθύσκιωτες θωριές τους στον αέρα δίνοντας μια παράξενη εικόνα ήμερης αγριάδας γεμάτη από γαλήνη και ομορφιά. Λίγο πιο ψηλά είναι το δάσος και πέρα ολούθε συμπληρώνουν την εικόνα τ΄άφθονα έλατα σαν σκούρες πινελιές.
Άνετο το ξενοδοχείο με δωμάτια ευρύχωρα, επίπλωση πολυτελή, πρόκειται να συμπληρωθεί και με άλλα δωμάτια ακόμα, αν φυσικά ο ΕΟΤ αποφασίσει, όπως και πρέπει, να ενισχύσει σοβαρότερα τον γιατρό, που μέσα σε τόσες άλλες θεραπείες του ανάλαβε να θεραπεύσει κι αυτή τη βασική ανάγκη της Στενής.
Όσο για τ΄άλλα θέματα μου δόθηκε η ευκαιρία να κουβεντιάσω με τον πρόεδρο της κοινότητας, που πέρα απ΄την επείγουσα κατασκευή του δρόμου μου εξέθεσε την ανάγκη της ίδρυσης μιας ταπητουργικής σχολής για τα κορίτσια του χωριού, που ανύπαντρα και άπροικα λόγω της φτώχειας του χωριού αναγκάζονται να φεύγουν από τον τόπο τους για να βρουν δουλειά σε πεδινές περιοχές, όπως είναι της Κωπαΐδας, όπου και πέφτουν θύματα συχνά δραμάτων τιμής κλπ.
Χρόνια αγώνας γι αυτή την ταπητουργική σχολή, με αποτέλεσμα μηδέν. Επίσης το χωριό έχει ανάγκη από επέκταση του δικτύου της ΔΕΗ και από μερικά άλλα που χρονίζουν.
Γιατί τάχα τόση αδιαφορία και τόση εγκατάλειψη; Θ΄αποφασίσει ο Νομάρχης κ. Μήλιος να ενδιαφερθεί με περισσότερη ζέστα για τα ζητήματα του αληθινά μαγευτικού αυτού χωριού;
ΔΗΜ. ΨΑΘΑΣ