Κουναβάδες
Όταν το δέρμα του κουναβιού είχε μεγάλη αξία, αρκετοί από την περιοχή μας έκαναν αυτή τη δουλειά για να έχουν ένα πρόσθετο εισόδημα. Ειδικά τη δεκαετία του 1950 στη μεγάλη ζήτηση, ένα δέρμα κουναβιού πουλιόταν 700 δρχ. όταν το μεροκάματο δεν ξεπερνούσε τις 30-40 δρχ. Στα περισσότερα χωριά της περιοχής εκμεταλλεύονταν την εποχή που είχε χιόνι και τα κουνάβια τα εύρισκαν πολύ εύκολα γιατί άφηναν ίχνη πάνω σ’ αυτό.
Οι κουναβάδες γύριζαν στα χιόνια με ένα τσουβάλι γεμάτο άχυρο. Εύρισκαν τις κουφάλες από τα δέντρα που κρυβόντουσαν τα κουνάβια συνήθως από τις πατημασιές, έβαζαν φωτιά μπροστά στην κουφάλα ή έριχναν θειάφι. Τα παγιδευμένα ζώα έβγαιναν και ήταν πολύ εύκολος στόχος γι αυτούς, που περίμεναν γύρω-γύρω με τα όπλο ή με το τσουβάλι, το οποίο εφάρμοζαν στην είσοδο της κουφάλας του δέντρου. Χρήστος Μπέκος.
Αυτό γινόταν στα περισσότερα χωριά και πιο πολύ στις Τσέργες. Κυνήγαγαν τσοπάνηδες, υλοτόμοι κ.τ.λ.Στη Στενή το κυνήγι γινόταν και το άλλο διάστημα μιας και είχαν εκπαιδευμένα σκυλιά (κουναβόσκυλα) και καλή οργάνωση. Τα σκυλιά κυνηγούσαν τα κουνάβια, τα ανάγκαζαν να ανέβουν στα δέντρα, όπου γίνονταν εύκολος στόχος για τα όπλα των κυνηγών. Για να μην καταστραφεί το δέρμα του κουναβιού έφτιαχναν ειδικά φυσίγγια με λίγα σκάγια μέσα. Κυνηγοί κουναβιών με εκπαιδευμένα σκυλιά στη Στενή ήταν ο Τάσος Μαστρογιάννης (Μάλιος), ο Χρήστος Μπέκος, ο Παναγιώτης και ο Γιώργος Ζέρβας (Μπάληδες) και οι Ντουρμαίοι (Γκεκάκηδες), ο Αντώνης και τα παιδιά του Χρήστος και Μήτσος.
Σε κάποια χωριά κυνηγούσαν κουνάβια με τον «Ιταλικό» τρόπο. Μια ρέγκα σε έναν μεγάλο σωλήνα. Τα κουνάβια τρελαίνονται από την μυρωδιά της ρέγκας και μπαίνουν στο σωλήνα, από τον οποίο δεν μπορούν να βγουν επειδή έχουν γαμψά νύχια Μεγάλο ρόλο στην τιμή του δέρματος είχε η κατάστασή του. Το πρώτο στάδιο της επεξεργασίας του δέρματος το έκαναν τις περισσότερες φορές οι ίδιοι οι κυνηγοί. Μετά το γδάρσιμο έβαζαν το δέρμα στη στάχτη και μετά στις τσίτες, κατάλληλα διαμορφωμένες τάβλες. Το κρέμαγαν μέχρι να στεγνώσει. Στο τέλος το δέρμα δεν ζύγιζε ούτε 25 γραμμάρια. Έμποροι από την Αθήνα έρχονταν στη Χαλκίδα για να αγοράσουν τα δέρματα, τα οποία κατέβαζαν οι ίδιοι οι κυνηγοί ή ένας δυο ντόπιοι που τα εμπορεύονταν.
Γιάννης Μητάκης
Φωτογηραφία.
Ο Χρήστος Μπέκος, Ήταν κουναβάς.