ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΕΝΗΣ ΕΥΒΟΙΑΣ

ΜΕΛΙΣΣΟΧΟΡΤΟ

Melissa officinalis της οικογένειας Χειλανθή (Labiatae)
Αλλες ονομασίες: μέλισσα, μελισσάκι, αγριομέλισσα, μελισσοβότανο

Περιγραφή: Πολυετής πόα 40-100 εκ. Έχει ωοειδή, ελαφρά οδοντωτά φύλλα με αραιό τρίχωμα. Το καλοκαίρι βγάζει 6-12 μικρά υποκίτρινα ή άσπρα, ανθάκια, τοξοειδή και μελιτογόνα, των 10-14 χιλ. στους σπονδύλους. Περιέχει υψηλό ποσοστό κιτράλης, στην οποία οφείλει το έντονο άρωμά του, που θυμίζει λεμόνι και σε μικρότερο βαθμό τη μέντα.

Πού θα το βρείτε: Στη Δίρφη και στο Ξεροβούνι, σε διάφορες πλαγιές διάσπαρτο.

Συλλογή και συντήρηση: Τα φρέσκα φύλλα συλλέγονται κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Για τον υπόλοιπο χρόνο, μπορούμε είτε να τ' αποξηράνουμε λίγο πριν ανθίσει το φυτό, γιατί είναι η εποχή που η μυρωδιά του είναι πιο έντονη. Επειδή με τη αποξήρανση χάνεται μέρος του αρώματος και των ουσιών του βοτάνου, η μέθοδος της κατάψυξης προτιμάται.

Ιστορικά

Το μελισσόχορτο ήταν αφιερωμένο στη θέα Αρτεμις. Οι αρχαίοι Έλληνες το χρησιμοποιούσαν στην ιατρική 2000 χρόνια πριν. Ο Διοσκουρίδης το είχε ως φάρμακο για το δάγκωμα σκορπιού και ως εμμηναγωγό. Στην Ευρώπη του μεσαίωνα, το χρησιμοποιούσαν ενάντια στην υπέρταση, τις πληγές, τον πονόδοντο, τα δαγκώματα λυσσασμένων σκύλων, τους δερματικούς ερεθισμούς, τους πιασμένους λαιμούς, τις ζαλάδες της εγκυμοσύνης, ακόμα και την τριχόπτωση. Οι Ευρωπαίες του μεσαίωνα γέμιζαν λινά ή μεταξωτά φυλαχτά με μελισσόχορτο και τα κουβαλούσαν επάνω τους ως ερωτικά γούρια. Κάποιοι διάσημοι λάτρες του ξεπέρασαν τα 100 χρόνια ζωής. Χρήσεις σήμερα: Το άρωμά του καθιστά έναν χώρο οικείο για τις μέλισσες. Σε πολλές περιοχές, οι μελισσοκόμοι τρίβουν τα τοιχώματα μιας καινούριας κυψέλης με μελισσόχορτο.

ΑΛΚΕΑ

Alcea pallida pallida

Είναι χρήσιμη για τις φαρμακευτικές ρίζες του, το αφέψημα των οποίων έχει μαλακτικές και αντιβηχικές ιδιότητες Η χρήση της ρίζας είναι ευεργετική για πεπτικές διαταραχές και φλεγμονές του πεπτικού σωλήνα. Θεωρείται βότανο το οποίο δεν έχει παρενέργειες στον ανθρώπινο οργανισμό. Υπάρχουν φυσικά και καλλυντικές χρήσεις της δενδρομολόχας, ως κατάπλασμα για ερεθισμούς, εγκαύματα, μικροτραυματισμούς και μώλωπες. Ενώ επίσης έχει παρατηρηθεί αντιμετώπιση και εξομάλυνση των κιρσών με τη χρήση τοπικού καταπλάσματος.

Είναι πολυετή φυτά με πολύ ψηλό όρθιο βλαστό, ο οποίος καλύπτεται από μεγάλα άνθη κατά μήκος του. Τα άνθη της Αλκέας είναι συνήθως κόκκινα, ροζ ή ιώδη και έχουν σχήμα χωνιού και διάμετρο μέχρι 10 εκατοστά που ευδοκιμούν σε περιοχές μέσου και χαμηλού υψομέτρου. Η περίοδος ανθοφορίας της Αλκέας είναι από τον Απρίλιο μέχρι τον Ιούλιο.

Η Φριτιλάρια η ευβοϊκή (Fritillaria euboeica Rix, 1975) είναι ενδημική της Εύβοιας. Πρωτοβρέθηκε το 1865 από τον καθηγητή Θεόδωρο Ορφανίδη. Η οριστική βοτανική της περιγραφή δημοσιεύθηκε το 1975 από τον Rix. Ενδημεί στα βουνά της Κεντρικής και Βόρειας Εύβοιας (Δίρφυς, Καντήλι, Πυξαριά, Ξηρό), σε υψόμετρα 700 - 1700 m. Το 2009 ο Ερωτόκριτος Καλογερόπουλος την βρήκε σε πολύ χαμηλότερο υψόμετρο στην Δυτική Εύβοια, κοντά στο χωριό Πολιτικά σε υψόμετρο 100 m.

Η Fritillaria euboeica είναι γεώφυτο με βολβό διαμέτρου μέχρι 2 cm. Φύλλα 5-8 γλαυκοπράσινα, λογχοειδή. Βλαστός 5-20 cm. Άνθη κίτρινα που γίνονται ερυθρωπά κατά την ωρίμανση. Φύεται σε πετρώδεις θέσεις σε ανοίγματα δασών πεύκων (P. halepensis), ελληνικών ελάτων (Abies cephalonica) ή θάμνων. Στα Πολιτικά εμφανίζεται σε θαμνότοπους και ακαλλιέργητους ελαιώνες. Ανθίζει από τα τέλη Φεβρουαρίου έως τον Απρίλιο. Περιλαμβάνεται στο Βιβλίο Ερυθρών Δεδομένων των Σπάνιων & Απειλούμενων Φυτών της Ελλάδας (εκδ. 2009).

http://florahellenica.blogspot.gr/2011/10/fritillaria-euboeica.html

Daphne euboica

Περιγράφτηκε το 1957 (Rech.f.) ως ενδημικό της Εύβοιας αλλά με την τελευταία ταξινομική αναθεώρηση θεωρείται συνώνυμη της Daphne oleoides.

Δίρφυς 28/04/2013

http://florahellenica.blogspot.gr/search/label/Δίρφυς

Allium dirphianum

Το Άλλιο της Δίρφης (Allium dirphianum Brullo & al. 2003) είναι ενδημικό της Εύβοιας.
Φύεται σε ασβεστολιθικά εδάφη, σε ανοίγματα δασών, συνήθως σε σκιερές θέσεις και σε υψόμετρα 1400 - 1500 μ.
Ανθίζει το καλοκαίρι.

Allium calamarophilon

Το Allium calamarophilon είναι ένα είδος φυτού στο γένος Allium . Είναι ενδημικό για την Ελλάδα, γνωστό μόνο από έναν μικρό πληθυσμό στο νησί της Εύβοιας, σε μια βραχώδη ακμή στο κέντρο του νησιού κοντά στην πόλη της Κύμης. Τα φυσικά ενδιαιτήματά του είναι η μεσόγειος βλάστηση και οι βραχώδεις ακτές. Απειλείται από απώλεια ενδιαιτημάτων.

Το Allium calamarophilon είναι ένα πολύ μικρό φυτό με ένα κοντό, λεπτό σκασίλι ύψους μόλις 12 cm. Τα φύλλα είναι λογχοειδή. Το Umbel περιέχει 5-8 λευκά ή ροζ λουλούδια με σκοτεινά μεσαία σχοινιά κατά μήκος καθενός από τα tepals.

Λιβελούλα

Λιβελούλες στο ποτάμι της Στενής

Οι λιβελούλες είναι τα έντομα που ανήκουν στην υπόταξη Ανισόπτερα, η οποία εντάσσεται στην τάξη οδοντόγναθα. Τα θηλυκά έντομα γεννούν τα αυγά τους κοντά στο νερό ή πάνω στο νερό καθώς και σε επιπλέοντα φυτά. Τα αυγά εκκολάπτονται και κατά το στάδιο της νύμφης τρέφονται με κουνούπια.

Thera britannica νυχτοπεταλούδα

Ο σκόρος ή νυχτοπεταλούδα ανήκει στην ίδια τάξη με την πεταλούδα, στα Λεπιδόπτερα (Lepidoptera), ωστόσο παρουσιάζει σημαντικές διαφορές από αυτήν. Τα περισσότερα είδη είναι νυκτόβια αλλά υπάρχουν και ορισμένα ημερόβια.

Agrodiatus thersites